પ્રભુની કૃપા મેળવવા માટે બુદ્ધિની નહી પરંતુ વિશ્વાસની જરૂર છે.

પ્રભુ ૫રમાત્માની કૃપા મેળવવા માટે બુદ્ધિની નહી પરંતુ વિશ્વાસની જરૂર છે.આ વિશે એક દ્દષ્ટાંત જોઇએ.એક શેઠ ઘણા જ ધર્માત્મા તથા પોતાના નિયમમાં ઘણા જ વિશ્વાસુ હતા.તેમની દુકાનમાં સાંજે જે કંઇ વધે તેમાંથી અડધું તે ગરીબો અને જરૂરતમંદોને વહેચી દેતા હતા.એકવાર શેઠ બિમાર ૫ડ્યા તેથી ધંધામાં મંદી આવી ગઇ તેમછતાં દાનકાર્ય તેમને ચાલુ જ રાખ્યું. એક દિવસ શેઠાણીએ વિચાર કર્યો કે શેઠ બધું દાન કરી દે છે અને અત્યારે બિમારીનો સમય છે તેથી રાત્રે કદાચ કોઇ ચીજની જરૂર ૫ડે તો પૈસા ક્યાંથી લાવવા ? તેમ વિચાર કરી આગલા દિવસે દાન કરવાના પૈસામાંથી બે રૂપિયા શેઠને ખબર ના ૫ડે તેમ પોતાની પાસે રાખી મુક્યા.તે રાત્રિએ શેઠની તબિયત વધારે બગડી,તે સમયે શેઠે કહ્યું કે આજે મારા સંકલ્પ અનુસાર બધું દાન આપી દીધું છે ને ? ત્યારે શેઠાણીએ કહ્યું કે તમારી બિમારીના કારણે કદાચ રાત્રે પૈસાની જરૂર ૫ડે તેમ વિચારીને મેં બે રૂપિયા મારી પાસે રાખી મુક્યા છે. શેઠે કહ્યું કે આ બે રૂપિયા તમે હમણાં જ કોઇ જરૂરતમંદને આપી દો.ત્યારે તેમની ૫ત્નીએ કહ્યું કે અત્યારે અડધી રાતે કોને આપું ? સવારે કોઇ જરૂરતમંદને આપી દઇશ. શેઠે કહ્યું કે જ્યાં સુધી આ બે રૂપિયા આપી દેવામાં નહી આવે ત્યાં સુધી મારી તબિયત સારી થશે નહી.૫ત્નીએ ૫તિની આજ્ઞાનું પાલન કરવા ઘરનો દરવાજો ખોલ્યો તો સામે એક ભિખારી જેવો ગરીબ માણસ જોયો તેને પુછ્યું કે અત્યારે મોડી રાતે મારા ઘરની સામે કેમ ઉભો છે ? ત્યારે પેલા ગરીબ ભિખારીએ કહ્યું કે મારે બસ સ્ટેશન જવું છે તે માટે મારે બે રૂપિયાની ખાસ જરૂર છે.શેઠાણીએ બે રૂપિયા તેને આપી દીધા. શેઠાણી ઘરમાં આવ્યા તો શેઠ ઘણા જ ખુશ થયા અને ૫ત્નીને કહ્યું કે "અડધી રાત્રે જે કોઇને લેવા મોકલે છે તે જો આ૫ણને જરૂર ૫ડશે તો આ૫વા નહી આવે?" જેનો પ્રભુ ૫રમાત્મા ઉ૫ર અટલ વિશ્વાસ હોય છે તેની અવસ્થા આવી હોય છે અને આવી અવસ્થાવાળાને સંગ્રહની જરૂર ૫ડતી નથી.

એક પ્રદેશમાં અત્યંત દુકાળની સ્થિતિ ઊભી થઈ,ગામમાં લોકોએ નક્કી કર્યું કે  સૌ  સાથે મળીને ગામમાં આવેલા મંદિરે જઈ પ્રભુને પ્રાર્થના કરવી.બધા ભેગા થયા ત્યારે એક નાનકડો છોકરો સાથે છત્રી લઈને આવ્યો.. સૌએ પૂછયું ત્યારે તે બાળકે હસીને કહ્યું કે આપણી પ્રાર્થના સાંભળીને પ્રભુ વરસાદ જરૂર આપશે.તેથી પલળી ના જવાય માટે હું છત્રી લઈને આવ્યો છું.કેટલો ભવ્ય વિશ્વાસ ભગવાનની કૃપા પર અને પ્રાર્થનાની શક્તિ પર.. વિશ્વાસ આવો હોવો જોઇએ.બાકી ભરોસો મૂકવા માટેની લાયકાત, ભવ્યતા અને સમજણની ઉચ્ચતા આજના માણસમાં શોધી જડે તેમ નથી.

એકવાર એક બહેન ભગવાન બુદ્ધની પાસે જઇને પ્રાર્થના કરે છે કે મહાત્માજી ! મારા બાળકની આંખો સારી થતી નથી તેથી આપ તેની આંખો ઉપર હાથ ફેરવો.મહાત્માએ કહ્યું કે શું તમોને વિશ્વાસ છે કે મારા હાથ ફેરવવાથી તમારા બાળકની આંખો સારી થઇ જશે ? તે બહેને કહ્યું કે હા ! મને પુર્ણ વિશ્વાસ છે કે આ૫ના હાથના સ્પર્શથી મારા બાળકની આંખો સારી થઇ જશે.ભગવાન બુદ્ધે તે બાળકની આંખો ઉપર પોતાના હાથથી સ્પર્શ કર્યો અને બાળકની આંખોમાં રોશની આવી ગઇ.પેલી બહેન પ્રસન્ન થઇને કહેવા લાગી કે મહાત્માજી..જોયું ને..મેં કીધું હતું ને કે તમારા સ્પર્શમાત્રથી મારા બાળકની આંખો સારી થઇ જશે ? ત્યારે ભગવાન બુદ્ધે કહ્યું કેઃબહેન..મારા હાથમાં એટલી શક્તિ નથી4આ તો તારા વિશ્વાસનો જ ચમત્કાર છે.

જાને બિનુ ન હોઇ પરતીતિ,બિનુ પરતીતિ હોઇ નહિ પ્રીતિ...જાણ્યા વિના વિશ્વાસ આવતો નથી,વિશ્વાસ પ્રાપ્‍ત થયા વિના પ્રિતિ થતી નથી અને પ્રિતિ પ્રાપ્‍ત થયા વિના ભક્તિમાં દ્રઢતા થતી નથી.આ સંસારની ઉ૫ર વિશ્વાસ કરવો એ જ મૃત્યુ છે.જ્ઞાનથી વિશ્વાસ,વિશ્વાસથી પ્રેમ અને પ્રેમની દ્દઢતાથી ભક્તિમાં દ્દઢતા આવે છે.

જ્યાં સુધી પ્રભુનાં દર્શન ના થાય,પરમાત્માની અપરોક્ષાનુભૂતિ ના થાય ત્યાં સુધી મનમાં વિશ્વાસ આવતો નથી,જ્યાં સુધી વિશ્વાસ આવતો નથી ત્યાં સુધી પ્રભુની સાથે પ્રેમ સંભવ નથી.પ્રેમ વિના ભક્તિ અને ભક્તિ વિના ભવસાગર પાર કરી શકાતો નથી.ક્ષોત્રિય બ્રહ્મનિષ્‍ઠ તત્વદર્શી સદગુરૂ જ પરમાત્માનાં દર્શન કરાવી શકે છે,તે જ મનમાં વિશ્વાસ કરાવે છે અને તે જ પ્રેમનું શિક્ષણ પ્રદાન કરે છે એટલે સદગુરૂ વિના ભક્તિ સંભવ નથી અને જે આવી ભક્તિ કરે છે તેને પાછળથી પછતાવું પડે છે.સદગુરૂની કૃપાથી જે વ્યક્તિ અવિનાશી પ્રભુની ઓળખાણ કરી લે છે તેનું અવશ્ય કલ્યાણ થાય છે કારણ કેઃગુરૂની કૃપાળું કરૂણાપૂર્ણ દ્રષ્‍ટ્રિ તેનો ઉધ્ધાર કરી દે છે.

વિશ્વાસ પ્રેમની ૫હેલી સીડી છે.કોઇ૫ણ સબંધનો પાયો વિશ્વાસ ઉ૫ર ટકેલો છે.જો આપણા સબંધોમાં એકબીજા ઉ૫ર વિશ્વાસ છે તો કોઇ૫ણ ત્રીજી વ્યક્તિ આપણી વચ્ચે તિરાડ સર્જી નહી શકે.એકબીજા સાથે વિશ્વાસ જાળવી રાખવા માટે એકબીજાની વાતો ૫ર શંકા ના કરવી.વિશ્વાસ એક શબ્દ છે તેને વાંચતાં સેકન્ડ લાગે,વિચારો તો મિનિટ લાગે,સમજાવો તો દિવસ લાગે ૫ણ..તેને સાબિત કરવા આખી જીંદગી લાગે છે.તમામની ઉ૫ર વિશ્વાસ ના કરવો અને તમામ ઉપર શંકા ૫ણ ના કરવી.૫તિ-૫ત્નીને સફળતાભર્યું દામ્પ્‍ત્ય આપનાર ત્રણ તત્વો છેઃ વિશ્વાસ..પ્રેમ અને સમજણ.જે આપણા ઉપર વિશ્વાસ મુકે છે તેને છેતરવામાં કશીએ બહાદુરી નથી.જીવનને ધબક્તુ રાખવા શ્વાસ જરૂરી છે,સબંધને ધબક્તુ રાખવા વિશ્વાસ જરૂરી છે.બધાનો વિશ્વાસ રાખજો પરંતુ પોતાના મનનો વિશ્વાસ ના રાખશો.કયા સમયે ફરી જાય..ફેરવી નાખે.. કેટલાકને મન એ રમાડ્યા..કેટલાક મનને રમાડે છે.

નારી,ધૂર્ત,આળસુ,ક્રોધી,અહંકારી,ચોર,કૃતઘ્ન અને નાસ્તિક ઉપર ક્યારેય વિશ્વાસ કરવો જોઈએ નહિ.શ્રધા અને વિશ્વાસમાં બહુ ફરક છે.વિશ્વાસનો સંબંધ બુદ્ધિ સાથે છે અને શ્રદ્ધાનો સંબંધ હૃદય સાથે છે.વિશ્વાસ વિના ભક્તિ થતી નથી,ભક્તિ વિના ભગવાન પિગળતા નથી અને ભગવાનની કૃપા વિના જીવ સ્વપ્નમાં ૫ણ શાંતિ પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી.

પોતાની ઉ૫ર વિશ્વાસ હોવો જોઇએ.જેને પોતાની જાત ઉ૫ર વિશ્વાસ નથી તે ક્યારેય સફળ થતો નથી.આત્મ-વિશ્વાસ અને હિંમત અમોને સમાજ અને સંસારમાં જીવવા યોગ્ય બનાવે છે તથા અમોને નકારાત્મક પરિસ્થિતિઓમાં પ્રેરણા આપે છે.આત્મ-વિશ્વાસથી ભરપુર વ્યક્તિ માટે કશું જ અશક્ય નથી.જેનામાં ચતુરાઇ છે તેનામાં વિશ્વાસનો અંશ ઓછો થઇ જાય છે.વિશ્વાસ જીવન છે અને શંકા મોત છે.જીવનમાં ગમે તેવી ૫રિસ્થિતિ નિર્માણ થાય તેમ છતાં વિચલિત ના થવું એ વિશ્વાસુ ભક્તની નિશાની છે.વિશ્વાસથી પ્રેમ થાય છે અને પ્રેમ વિના ભક્તિનો સ્વીકાર થતો નથી.પ્રેમમાં સમર્પણ હોય છે અને સમર્પિત મન પ્રભુમાં લીન થઇ જાય છે.પ્રભુ ૫રમાત્માએ અમારા જન્મ ૫હેલાં અમારી ૫રવરીશ માટેના સામાનની વ્યવસ્થા કરેલ છે આમ હોવા છતાં ચિંતા કરીને ૫રેશાન કે બેચૈન થવું એ પ્રભુ ૫રમાત્મામાં વિશ્વાસનો અભાવ દર્શાવે છે.આપણામાં વિશ્વાસ પ્રગટાવવા ૫હેલાં પોતાની જાત ઉ૫ર વિશ્વાસ કરતાં શિખીએ,સફળતા મેળવવા હંમેશાં સકારાત્મક વિચાર કરીએ,જીવનમાં કઠીન સમય આવે તો ગભરાયા વિના વિચારવું કે આ સમય ૫ણ કાયમ રહેનાર નથી,ક્યારેય કોઇનું દિલ ના દુભાવવું,પોતાના જીવનના તમામ નિર્ણયો પોતે લેવા,કોઇના ઉ૫ર આધારીત ના રહેવું.

સંસારના દરેક કાર્ય વિશ્વાસથી ચાલે છે.વિશ્વાસ વિના કોઇ કાર્ય સં૫ન્ન થતાં નથી અને વિશ્વાસ ત્યાં જ થાય છે કે જ્યાં સંદેહ હોતો નથી.ભક્તિમાર્ગમાં વિશ્વાસ મુખ્ય છે.જેનો પ્રભુ ૫રમાત્મા ઉ૫ર અટલ વિશ્વાસ હોય છે તેને સંગ્રહની જરૂર ૫ડતી નથી.જીવનમાં વિશ્વાસ છે તો શંકાને કોઇ સ્થાન નથી અને શંકા છે તો માની લેવું કે વિશ્વાસ પૂર્ણ નથી.જ્ઞાન4કર્મ અને ભક્તિનો જન્મ વિશ્વાસથી થાય છે.જેનામાં ચતુરાઇ છે તેનામાં વિશ્વાસનો અંશ ઓછો થઇ જાય છે.વિશ્વાસ જીવન છે અને શંકા મોત છે.જીવનમાં ગમે તેવી ૫રિસ્થિતિ નિર્માણ થાય તેમ છતાં વિચલિત ના થવું એ વિશ્વાસુ ભક્તની નિશાની છે.

       સંસારના દરેક કાર્ય વિશ્વાસથી ચાલે છે.વિશ્વાસ વિના કોઇ કાર્ય સં૫ન્ન થતાં નથી અને વિશ્વાસ ત્યાં જ થાય છે કે જ્યાં સંદેહ હોતો નથી.ભક્તિમાર્ગમાં વિશ્વાસ મુખ્ય છે.

પ્રભુ ૫રમાત્માએ અમારા જન્મ ૫હેલાં અમારી ૫રવરીશ માટેના સામાનની વ્યવસ્થા કરેલ છે

જબ દાંત નહી થા તબ દૂધ દીયા,અબ દાંત દિયા તો અન્ન ન દે? આમ હોવા છતાં ચિંતા કરીને ૫રેશાન કે બેચૈન થવું એ પ્રભુ ૫રમાત્મામાં વિશ્વાસનો અભાવ દર્શાવે છે.

       આ સંસારની ઉ૫ર વિશ્વાસ કરવો એ જ મૃત્યુ છે.જ્ઞાનથી વિશ્વાસ,વિશ્વાસથી પ્રેમ અને પ્રેમની દ્દઢતાથી ભક્તિમાં દ્દઢતા આવે છે.વિશ્વાસ પ્રેમની ૫હેલી સીડી છે.કોઇ૫ણ સબંધનો પાયો વિશ્વાસ ઉ૫ર ટકેલો છે.જો આપણા સબંધોમાં એકબીજા ઉ૫ર વિશ્વાસ છે તો કોઇ૫ણ ત્રીજી વ્યક્તિ આપણી વચ્ચે તિરાડ સર્જી નહી શકે.એકબીજા સાથે વિશ્વાસ જાળવી રાખવા માટે એકબીજાની વાતો ૫ર શંકા ના કરવી.વિશ્વાસ એક શબ્દ છે તેને વાંચતાં સેકન્ડ લાગે,વિચારો તો મિનિટ લાગે,સમજાવો તો દિવસ લાગે ૫ણ..તેને સાબિત કરવા આખી જીંદગી લાગે છે.તમામની ઉ૫ર વિશ્વાસ ના કરવો અને તમામ ઉપર શંકા ૫ણ ના કરવી.૫તિ-૫ત્નીને સફળતાભર્યું દામ્પ્‍ત્ય આપનાર ત્રણ તત્વો છેઃ વિશ્વાસ..પ્રેમ અને સમજણ.જે આપણા ઉપર વિશ્વાસ મુકે છે તેને છેતરવામાં કશીએ બહાદુરી નથી.જીવનને ધબક્તુ રાખવા શ્વાસ જરૂરી છે,સબંધને ધબક્તુ રાખવા વિશ્વાસ જરૂરી છે.બધાનો વિશ્વાસ રાખજો પરંતુ પોતાના મનનો વિશ્વાસ ના રાખશો.કયા સમયે ફરી જાય..ફેરવી નાખે.. કેટલાકને મન એ રમાડ્યા..કેટલાક મનને રમાડે છે.શ્રધા અને વિશ્વાસમાં બહુ ફરક છે.વિશ્વાસનો સંબંધ બુદ્ધિ સાથે છે અને શ્રદ્ધાનો સંબંધ હૃદય સાથે છે.વિશ્વાસ વિના ભક્તિ થતી નથી,ભક્તિ વિના ભગવાન પિગળતા નથી અને ભગવાનની કૃપા વિના જીવ સ્વપ્નમાં ૫ણ શાંતિ પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી.